Maar weinig mensen weten hoe het eraan toeging in de begindagen van de Stichting Popmuseum (bestaansperiode: 1987 – 1998), die ten doel had om een museum over de geschiedenis van de popmuziek op te richten. De oprichter van de stichting liet het reilen en zeilen al gauw over aan de bestuursvoorzitter en de secretaris-penningmeester, die naarstig op zoek gingen naar sponsors om het doel van de stichting te verwezenlijken. Philip Bloemendorp, ex-medewerker van het Polygoonjournaal, zag zijn kans schoon; hij wilde meer publiciteit voor zijn zaak De Kofferpolygoon, waar men 78-toerenplaten kon kopen, en bood zich aan als sponsor. Vanaf dat moment begonnen zijn wilde avonturen, want in de wereld van de 'seks, drugs en rock 'n roll' vindt men weinig rust. Als werknemer had Philip ook nog Harro Bestebreurtje, de plat Haags sprekende zanger van de punkband Simon & The Dead Carmiggelts.
De in Den Haag gevestigde stichting kreeg concurrentie van het Amsterdamse Historisch en Educatief Verantwoord Poparchief, dat geen middel onbenut liet om de Haagse vijanden uit te schakelen. De controverse loopt als een rode draad door deze roman heen. Maar uiteindelijk vond toch nog de feestelijke opening van het Popmuseum plaats, nadat Philip niet alleen als leider van de Gezonde Blanke Mannen Partij in de politiek, maar ook als televisiepresentator in de mediawereld, carriรจre had gemaakt.
DE AVONTUREN VAN PHILIP BLOEMENDORP
